Week 4, check! Eindelijk een workout die mij wat meer lag! Vorige week sprak ik uit dat ik niet presteerde zoals ik bij voorbaat gehoopt en zelfs verwacht had van mezelf. Deze workout kon ik dat gelukkig weer een beetje rechtzetten.
De vierde workout van de Crossfit Games Opens bestond uit twee delen, met burpees, burpees en nog meer burpees. Met een timecap van 12 minuten moest je eerst drie rondes afmaken van 10 snatches en 12 burpees over the bar. Hierna moest je (verplicht) drie minuten rust nemen. Hard gaan dus, niet stoppen tot je zwarte sneeuw ziet. Na de drie minuten rust, mocht je door met drie rondes van 10 bar muscle ups en 12 burpees over the bar.
Een snatch is een oefening waarbij je een halter van de grond naar een overhead positie moet brengen. Een snatch uitleggen met woorden is lastig, als je nog niet weet wat het is, bekijk dan hier wat deze oefening (en de rest van de wod) inhoud.
Een burpee kennen we waarschijnlijk allemaal. In deze workout kwam er een andere variatie van de burpee, namelijk de burpee over the bar. Hierbij doe je een burpee, in plaats van dat je een sprong op je plek maakt terwijl je boven je hoofd in je handen klapt, maak je nu met twee voeten tegelijk een sprong over de bar. Deze vermoeiende oefening zorgt ervoor dat je je ademhaling al snel als sneeuw voor de zon verdwijnt.
De combinatie van deze twee oefeningen doet zeer en zorgt ervoor dat je na deze drie rondes erg blij bent met die drie minuten rust. Voor mij waren die drie minuten precies genoeg om even bij te komen en op te laden voor het volgende deel van de workout: bar muscle ups.
Mijn bar muscle ups zijn niet zo steady, en ondanks dat ik ze al meerdere keren gedaan heb, zou dit de eerste keer worden dat ik bar muscle ups zou doen in een WOD. Spannend dus, want hoe zou het gaan met een lichtelijk vermoeid lichaam? Ik ging de workout zelfverzekerd, doch met een lichte spanning in. Ik wist dat ik er wel minstens één bar muscle up uit moest kunnen persen. Maar stiekem hoopte ik op meer.
De eerste poging deed ik op vrijdag. Met een tiebreak van 5.44 kwam ik aan bij de bar muscle ups. ‘’Hard zwaaien Eva, en als je boven bent kijk je gewoon naar beneden’’ sprak ik mezelf toe. Little did I know dat ik zo hard naar boven zou vliegen, dat ik mijn neus stootte toen ik naar beneden keek. Dat ging iets makkelijker dan gedacht.. Mijn neus stootte ik zo hard dat ik er een bloedneus aan over hield.. classic! Dat kon me niks schelen, het deed wel pijn, maar ik was zo blij dat ik de eerste gedaan had! Daarna volgden er nog 3, waardoor ik uitkwam op 4 bmu in totaal!
Ik was tevreden, maar het voelde alsof ik beter kon. Zondag was het tijd voor poging nummer 2. Mijn tiebreak verbrak ik met 22 seconden(!) waarmee ik uitkwam op 5.22. Dit was goed, als ik nu 4 bmu zou doen zou ik mijn score al verbeterd had. Na drie minuten rust was het tijd om te shinen.
Mijn eerste poging ging redelijk goed, maar voelde minder makkelijk als de vorige keer. De tweede poging zwierde ik per ongeluk met mijn voet tegen de zijkant van het rek, NO REP! Na een paar keer ademhalen sprong ik in de bar voor de derde poging. MIS. Hier sloeg de paniek toe. ‘’Wat nou als ik geen 4 muscle ups haal?’’ Dan was alle pijn en moeite en de verbeterde tiebreak van net voor niks geweest. Ik vloekte even hardop (oeps) en probeerde mijn negatieve gedachtes de baas te blijven. Poging 4 herpakte ik mezelf, voor ik het wist was ik boven. ‘‘Dat waren er al 2, nu nog 2 en dan heb je verbeterd’’ dacht ik bij mezelf. Op dat moment had ik nog 2 minuten en 10 seconden over, dat moet haalbaar zijn. Ik hou een kleine speech voor mezelf en probeerde er nog één, ook deze was mis. ‘‘Hard swingen en dan naar beneden kijken, HARD swingen en naar beneden kijken, stoot die neus maar’’ zeg ik nog een paar keer tegen mezelf. Ik doe de beweging een keer terwijl ik op de grond sta om mezelf er nogmaals aan te herinneren. Ik spring en swing zo hard als ik kan, YES, dat was rep 3. ‘´Nog zo een, even ademhalen en dan doe je het gewoon, jij kan dit.´’ Het spookt allemaal door mijn hoofd voordat ik mezelf de bar in werp. Het lukt, ik heb verbeterd. Er valt een last van mijn schouders en ik heb nog een minuut over. Nog één muscle up, of misschien zelfs wel twee is haalbaar. Ik maak nog een paar keer de beweging die ik moet maken als ik boven ben, op film ziet dit eruit als een beroerde buiging, maar who cares, het helpt! Muscle up nummer 5 is gedaan en ik krijg een grote grijns op mijn gezicht. Nu heb ik écht verbeterd. Carly, Martijn en Sebas staan met zijn drieën voor me te juichen, wat moest ik toch zonder deze mensen! Ik doe nog een zesde poging en ik faal, maar het maakt niet meer uit. Ik heb mijn oude score verbeterd én een mentale strijd van mezelf gewonnen.
Ik eindigde met deze score op een 178eplaats in Nederland, mijn beste finish tot nu toe. Overall sta ik in Nederland nu op een 307eplek, nog onder mijn streven , maar wie weet wat de laatste workout ons brengt…