It’s a wrap! De eerste workout van de 2019 Opens zit er op. Voor degene die nog niet zo bekend zijn met CrossFit, laat me je uitleggen wat de ‘CrossFit Games Opens’ is. De Opens is een jaarlijkse online competitie waar wereldwijd honderdduizenden mensen aan mee doen. 

Voor de wereldtop is dit dé kans om zich te kwalificeren voor de ‘CrossFit Games’. Voor de rest van de wereld is dit een leuke manier om je fitness te testen. De Opens duren vijf weken, waarin iedere week, op donderdag een workout gepubliceerd wordt. Je hebt dan tot dinsdag om de workout uit te voeren en te filmen. Je score log je vervolgens online, waarna je op het leaderboard verschijnt. Wanneer je jaarlijks meedoet is het ook een goede maatstaaf om te kijken of je het afgelopen jaar vooruitgang geboekt hebt. Voor mij is dit het tweede jaar dat ik mee doe en ik heb er ontzettend veel zin in!

Om je een indicatie te geven van 2018, ik werd toen:

43.282e wereldwijd (i know…) &

350e van Nederland

WORKOUT 19.1

De eerste workout van de opens bestond uit wall-balls en roeien. Een AMRAP (as many rounds or reps as possible) van 15 minuten waarin je zoveel mogelijk rondes moest halen van 19 wall-balls en 19 calorieën roeien. 15 minuten is relatief lang voor een workout met slechts twee movements. In deze workout is het dus van belang om goed te ‘pacen’. Je wilt natuurlijk niet te hard gaan en er na 5 minuten al af liggen. Toch is dit wat er bij mij wél gebeurde.

Met een goed uitgedacht plan begon ik aan de 15 minuten, ik zou alle wall-balls zo lang mogelijk unbroken doen, om vervolgens tot rust te komen op de roeier. Als ik rond de 900 calorieën per uur zou blijven roeien zou dat goed moeten komen. Ik kwam er lekker in en de eerste twee rondes vlogen voorbij.

Tot ik in de derde ronde aan de wall-balls begon, ik deed deze nog unbroken maar was mijn ademhaling aan het einde van de set helemaal kwijt. Opeens was het op, ik kon niet meer op adem komen op de roeier en bleef maar malen in mijn hoofd. Ik wou het liefst stoppen, maar ik wist dat dit geen optie was. Het was al zondag en het was pas mijn eerste poging. Vanaf daar ging het allemaal bergafwaarts. 

Mijn eerste wall-ball was een no-rep en liet ik de bal weer op de grond vallen. De moed zakte me in de schoenen en ik was nog maar op 7.30 minuten, nog maar op de helft. Uiteindelijk wist ik mezelf bij elkaar te rapen en de wall-balls in twee setjes af te ronden, een set van negen en een set van tien. In die ronde op de roeier ging het mis, ik voelde me als een vaatdoek en vroeg Sebas om een dextro. What was I thinking? De volgende twee minuten spendeerde ik met een half verkauwde dextro die ik niet weg gewerkt kreeg en had ik een droge mond vol dextro poeder, gadver! 

Uiteindelijk eindigde ik met een set wall-balls verdeeld in 4(!) sets en een eindspint van 50 seconden op de roeier, die ik er uit wist te pushen door de cheers van Carly en Sebas. 

Ik weet niet wat er mis ging in deze workout, maar helaas horen ook dit soort dagen er bij. Het gaat niet altijd zoals je gepland hebt, het enige wat je dan kan doen is doorzetten. Ondanks dat ik niet de score heb neergezet waar ik op gehoopt had, ben ik wel trots op m’n ‘effort’. Wel 20 keer heb ik er aan gedacht om te stoppen! Helaas was er voor mij geen tijd voor een re-do, en moest ik mijn score wel loggen.

Met 5 rondes + 9 calorieën roeien eindigde ik met een score van 218 reps. Dit leverde me een wereldwijd een 38.376e plaats op en in Nederland eindigde ik als 571e.

Lesson learned: neem NOOIT dextro midden in een workrout.

Op naar 19.2!